Rust, gletsjers en eng... ;)

Vandaag maar eens een half uurtje later ons bed uit, want dit is een beetje een rustdag. Alle intSaab deelnremers blijven gewoon in Loen en omstreken en sommigen nemen deel aan een excursie; wij hebben besloten zelf wat rond te gaan kijken, bij voorkeur naar een gletsjer. Nu ligt er een uitloper niet ver van hier: de Briksdalsbreen, een zijarm van de gisteren genoemde Jostedalsbreen. Nog niet eens zo lang geleden kwam de gletsjer tot bij het meer, nu hangt hij er alleen nog boven (zie foto's). In 8 jaar tijd 230 meter korter: dan realiseer je je weer hoeveel invloed wij met zijn allen hebben op de natuur. Maar, indrukwekkend blijft het!

In een folder over deze regio stond dat er hier in de buurt ook een waterval te vinden is, daarom gingen we hiernaar op zoek. Letterlijk, want dit is absoluut (nog) geen grote attractie. De weg ernaartoe is een smalle weg, met van die passeerpunten en als hoogtepunt een éénbaanstunnel! Een attractie op zich. Nadat we de parkeerplaats hadden gevonden moesten we nog 1500 meter lopen, maar niet over een mooi geasfalteerd pad, maar over het erf van een boerderij, tussen de weilanden in, over een modderig pad door het bos, langs een heel steile heuvel over een steeds smaller wordend pad. Het is dat er tussendoor duidelijk verwijzingen waren dat dit echt de juiste weg was: de eigenaren van één van de boerderijen waar we langs kwamen hadden mooie houten richtingaanwijsborden geplaatst en onderweg wat kinderspeelgoed, een bankje na een steile klim, potjes met plantjes op een tafel, een gastenboek voor de waterval, een hinkelbaan, écht heel leuk! Helaas was het eind van de weg voor mij te eng: TE smal, TE  steil, TE glibberig en TE ongelijk, allemaal op dezelfde 20 meter. Jos heeft dat stuk maar alleen gelopen en filmpjes gemaakt zodat ik het toch een beetje kon zien.

Vanavond lekker gegeten in het hotel en nu samen van twee dagen verhaaltjes schrijven en foto's uitzoeken. Morgen alweer de laatste route van de intSaab 2015, nog wel een aantal dagen tegoed om via een omweg weer thuis te komen

Wat heel, heel fijn is, is om te horen dat het met René de goede kant op gaat. Het blijft spannend, maar langzaam maar zeker gaat het steeds een beetje beter met hem